Bölüm birincimiz Nazlıgül GÜL, 43. Mezuniyet Yılı Törenimizdeki konuşmasıyla duygulandırdı. Sn. Gül'ün konuşması aşağıdaki gibidir:

Saygıdeğer hocalarım, kıymetli aileler, sevgili arkadaşlar ve değerli konuklar,

Bölüm birincisi olarak bugün burada sizlere hitap etmek, benim için tarif edilemez bir gurur ve mutluluk. Bu anı yaşamam, sadece dersleri geçip not ortalamamı yüksek tutmamla değil; sorumluluktan kaçmayıp, taşın altına elimi koymamla mümkün oldu. Birçok kişi üniversiteyi kazanamayacağımı düşünürken, ben çevremdeki olumsuz seslere rağmen kendime inandım ve Bugün burada bu konuşmayı yapıyorum.

İşletme eğitimi bana sadece ekonomi, yönetim ve strateji öğretmedi; aynı zamanda insanlarla etkili iletişim kurmayı, zamanı verimli kullanmayı, baskı altında sakin kalmayı ve kısıtlı kaynaklarla maksimum etki yaratabilmeyi öğretti. Sınıf temsilciliğinden sunumlara, stajdan gönüllü görev aldığım organizasyonlara kadar, her süreçte elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Sadece kendi sesimi değil, çevremdekilerin sesini de duyurmayı, topluluk önünde kendimi ifade etmeyi ve her fırsatta bir adım öne çıkmayı öğrendim. Tüm bu deneyimler, bana karşılaştığım sorunlara daha çözüm odaklı yaklaşmayı ve sorumluluk almaktan korkmamayı kazandırdı. Şimdi dönüp baktığımda, kendimi tanıdığım, geliştirdiğim ve hayatın her alanında kullanabileceğim becerilerle donandığım bir yolculuğun sonunda olduğumu görüyorum.

Elbette yolun bundan sonrası kolay olmayacak. Türkiye’de genç işsizliğin bu denli yüksek olduğu bir dönemde mezun olmak, hepimiz için hem umut hem de belirsizlik taşıyor. Ama inanıyorum ki biz bu belirsizliklerin içinde kaybolmak zorunda değiliz. Çünkü bu dört yıl boyunca sadece ders çalışmadık; direnmeyi, dayanışmayı, yeniden başlamayı ve yılmadan devam etmeyi öğrendik. Şartlar ne kadar zorlu olursa olsun, birbirimize tutunarak, hayallerimizi savunarak ve kendi yolumuzu inşa ederek ilerleyebiliriz. Çünkü biz, sadece bir liderin değil; bu vatanı var eden, onu bizlere emanet eden bir kurucunun Mustafa Kemal Atatürk’ün çocuklarıyız.  Ve unutmamalıyız ki bizlere bıraktığı en büyük miras, sadece umut etmek değil; bu ülkeyi akıl, emek ve cesaretle geleceğe taşıma sorumluluğudur.

İlk teşekkürümü de tam bu noktada, bize bu güzel vatanı, hayal kurma hakkını ve özgürce öğrenme imkânını sağlayan Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’e etmek istiyorum. Onun izinde yürüyen gençler olarak, bu emanete sahip çıkacağımıza ve onu daha aydınlık yarınlara taşıyacağımıza yürekten inanıyorum.

Teşekkürüme bu yolculukta vazgeçmeyen, zorlandığında geri adım atmayan, her fırsatı değerlendiren kendim ile devam etmek istiyorum.  Bu başarının bir tesadüf değil, tercih ettiğim yolun, verdiğim mücadelenin sonucu olduğunu da bir kez daha vurgulamak istiyorum.

Bu yolculukda bize sadece bilgi aktarmakla kalmayıp, bizleri yarının bireyleri olarak gören ve her zaman destek olan kıymetli hocalarımız yanımızdaydı. Bazen bir tebessümle, bazen bir cümleyle içimizdeki ışığı fark etmemizi sağladılar. Bu yolculuğu mümkün kılan, bize rehberlik eden hocalarımıza emekleri, sabırları ve yol göstericilikleri için bugün burada bir kez daha içtenlikle teşekkür etmek istiyorum. Ve İyi ki sizin öğrenciniz oldum diyorum.

Bugün burada bana güç veren ve burada durmamı sağlayan aileme, en zor anlarımda yanımda olan, beni her koşulda dinleyen, yüreklendiren can arkadaşlarım Kübra Ceviz, Sevil Yavşan, Enes Furkan Şentürk, Şule Atıcı ve Ayşenur Şahin’e; üst dönem arkadaşlarım olarak bana hep yol gösteren Ali İmran Şenterzi ve Çağlanur Erdurur’a tüm kalbimle teşekkür ederim.

Ve bu teşekkürün en özel yerini; sadece bir hoca değil, benim için gerçek bir ilham kaynağı olan, sürekli rahatsız ettiğim yetmezmiş gibi bir de üstüne tez sürecimi birlikte yürüttüğüm Sayın Dr. Öğr. Üyesi Nimet Kalkan’a ayırmak istiyorum. İyi ki varsınız hocam.

Bugün burada her ne kadar bir son için toplanmış olsak da biliyoruz ki bu son hepimiz için yeni bir başlangıç olacak. Umarım hepimizin yolu, başarı, sağlık ve umutla dolu olur.

Teşekkürler.